Czołg średni M2

Ten pojazd był standaryzowany jako średni czołg M2. Od swojego prototypu T5 Phase I(Faza I) różnił się działem 37 mm zamontowanym w pełno obrotowej wieży. Dodatkowym uzbrojeniem były dwa CKMy 7,62 mm w przedniej części kadłuba. Cztery CKMy znajdowały się w sponsonach. Oraz dwa CKMy umieszczono w instalacji przeciw lotniczej. Zarówno kadłub jak wieża zostały zmontowane z utwardzonych płyt stalowych za pomocą nitów, grubość opancerzenia dochodziła do 25 mm.

Czołg średni M2

Zastosowano nową jednostkę napędową w postaci silnika benzynowego Wright R-375 o mocy 350 km. Przy masie 19 ton pojazd rozwijał prędkość maksymalną 42 km/h. Do budowy zatwierdzono małą serii M2 składającą się z osiemnastu maszyn. Produkcję rozpoczęto latem 1939 r. w zakładach Rock Island Arsenal. Drugi seryjny M2 został dostarczony na poligon w Aberdeen we wrześniu 1939 roku. Natomiast na rok 1940 zatwierdzono budowę kolejnych 54 czołgów M2. Lecz sytuacja finansowa zmusiła do zatrzymania produkcji tych czołgów na rok 1940. Nie wystarczająca ilość fabryk które mogły rozpocząć produkcję masową rozwiązano poprzez podłączenie przemysłu motoryzacyjnego. We wrześniu 1940 r. podpisano kontrakt z firmą Chrysler na budowę 1000 czołgów M2A1.

M2 z miotaczem ognia

Czołgi M2 oraz M2A1 były używane głównie do celów treningowych oraz do testowania eksperymentalnego wyposażenia i uzbrojenia. Jednym z takich eksperymentów było wyposażenie czołgu M2 w miotacz ognia który był montowany w miejscu działa 37 mm. Czołg M2 został uznany za przestarzały pod koniec 1942 roku.